پذیرش همسالان در دانش‌آموزان پسر پایۀ دوم راهنمایی با نارسایی‌های یادگیری ویژه و دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی متفاوت

هدف پژوهش حاضر مقایسه پذیرش همسالان از نظر خود و همکلاسی‌ها در دانش‌آموزان با نارسایی‌های یادگیری ویژه و دانش‌آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین، متوسط و بالا در پایۀ دوم راهنمایی است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن علّّی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‏آموزان پسر پایۀ دوم راهنمایی شهر اردبیل بود. آزمودنی‌های پژوهش شامل 160 دانش‌آموز (40 دانش‏آموز با نارسایی‌های یادگیری ویژه، 40 دانش‌آموز با پیشرفت تحصیلی پایین، 40 دانش‌آموز با پیشرفت تحصیلی متوسط و 40 دانش‌آموز با پیشرفت تحصیلی بالا) پایه تحصیلی دوم راهنمایی شهر اردبیل  بود که به روش تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای از میان دانش‌آموزان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از آزمون‏های خواندن، نوشتن و ریاضیات، مقیاس پذیرش همسالان، آزمون گروه سنجی و آزمون هوشی ریون استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بین دانش‌آموزان با نارسایی‌های یادگیری ویژه و دانش‌آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین، متوسط و بالا در پذیرش همسالان از نظر خود و همکلاسی‌ها تفاوت معناداری وجود دارد. این نتایج بیان می‌کند که دانش‏آموزان با نارسایی‌های یادگیری ویژه و دانش‏آموزان با پیشرفت تحصیلی پایین در پذیرش همسالان مشکلات بیشتری دارند. این نتیجه تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره‌ای برای دانش‏آموزان استثنایی دارد؛ پیشنهاد می‌گردد با آموزش مهارت‏های برقراری تعاملات اجتماعی به دانش‌آموزان دارای نارسایی‌های یادگیری ویژه به آن‌ها کمک شود تا با افزایش محبوبیت خود در بین همکلاسی‌ها بتوانند بر مشکلات تحصیلی خود غلبه کنند.